Λυγγέρης Βασίλης 16-2-2007
Ο Μήτσιος Στεφανούλ’ς κατάπιει του φ’τίλ’
N.T. Οι ιστορίες αυτές είναι για τα περασμένα χρόνια και δεν πρέπει να γίνονται παρεξηγήσεις. Άλλα χρόνια τα σημερινά και άλλα τα περασμένα. Υπήρχε πολύ φτώχια εκείνα τα χρόνια, ο κόσμος δεν είχε να φάει ψωμί, έσπερναν και δεν θέριζαν, ούτε καρπό έπαιρναν. Μου έλεγε ο πατέρας μου: Εγώ σταχτόκλουρες έτρωγα τι ήθελες να ρωτήσω, ποια είχα γιαγιά; .. δεν είχα να φάω. Ναι, ήταν μικρός όταν πέθανε η γιαγιά του,δεν την είδε και δεν ξαναρώτησε την μάνα του πως λέγονταν η γιαγιά του, οπότε ψάχνω και γω να βρω την γιαγιά του πατέρα μου ή την προγιαγιά μου και την βρήκα σε φωτογραφία σε άλλο σπίτι, εκεί που είχαν λίγο χρήμα να βγάλουν φωτογραφίες και είχαν να φάνε, ήταν κάποιος από την οικογένεια στην Αμερική. Τότε έσπερνε κάποιος εκατόν πενήντα κιλά σιτάρι και θέριζε τριακόσια κιλά. Όταν βγήκαν τα λιπάσματα με εκατόν πενήντα κιλά σπόρο σιτάρι βγαίνει από τη γη τρεις τόνοι σιτάρι, πώς να μην ήταν φτώχεια τότε; Αφού και τώρα με τόσα μηχανήματα και συστήματα υπάρχει φτώχεια. Και τι πρέπει να κάνω, να πάω τον πατέρα μου σε κείνα τα χρόνια να τον ταϊσω για να θυμηθεί ποια είχε γιαγιά, και να λέω ότι ήταν πλούσιος; Ποιο το κέρδος; Εμείς σήμερα εξετάζουμε, αναλύουμε και βγάζουμε τα συμπεράσματά μας πάνω στους προγόνους μας σύμφωνα με την περιπέτεια της ζωής τους, τα ήθη και έθιμα στην περιοχή μας. Αν κάποιος από τους προγόνους μας σκότωσε ή έκλεψε ή αδίκησε ή αγαπούσε πολύ, τι φταίμε εμείς; Αν ήταν καλός και αγαπούσε, ας πρόσεχε, αν ήταν κακός και αδικούσε ας πρόσεχε, εμείς τι φταίμε; Όλοι καταγόμαστε από ένα γένος, που σκότωσαν κάποιους ακόμα και αυτοί που υπήρξαν άγιοι και τους προσκυνούμε στις εκκλησίες και αυτοί από αυτό το γένος προέρχονται, μόνο οι άγγελοι του Θεού είναι χωρίς αμαρτίες, εμείς δεν ανήκουμε στους αγγέλους, και όσο κανείς θέλει να δείξει ότι προέρχεται από καλή οικογένεια, ή είναι αναμάρτητος και τόσο καλός όσο κανείς άλλος, πρέπει να πάει σ’ άλλη κοινωνία να ζήσει, εδώ ζούμε εμείς, οι αμαρτωλοί, για εμάς τους αμαρτωλούς γράφω και μόλις δείτε ότι κάποιοι αδικείστε τηλεφωνήστε μου να σας σβήσω από την σελίδα, εδώ γράφω μόνο για αμαρτωλούς και φτωχούς, για τους άλλους γράφουν άλλοι.
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΥ:
Από αριστερά:Βασίλης Λυγγέρης,Ρίζος Μασούρας, Χαρίκλεια Μασούρα
Λυγγέρης: Ο Μήτσιος Στεφανούλης ήταν μικρός και την μάνα του την έλεγαν Μαρία. Συρζόνονταν πίσω απ’ την μάνα του και είχε φουστανούλ’ και τα λιμπά τα είχε όξου, σαν αρραπόσκα. Είχε ένα συγγένειο με την Παπαδιά του Παπαμιχάλη Ζιούρκα (είχαμε και τον Παπαμιχάλη Ζιούρκα τον α΄ σήμερα έχουμε τον β΄, θα γράψουμε αργότερα την ιστορία του α’ και πολύ αργότερα, άλλοι, την ιστορία του β’ και του καθενός μας) που ήταν πολύς καλός άνθρωπος. Πάει η Μαρία στην παπαδιά:
- Καλημέρα ξαδέρφ’.
- Καλημέρα Μαρία.
- Πως καλουξημερωσέτε;
-Ε.., καλά, λέει η παπαδιά, εσείς;
- Ε.. , όξου κι όξου τ’ν βραδιά απόψ’.
- Γιατί μουρή;
- Ε.. , είχα τουν παλαβό τουν Μήτσιου κι αγροίκσι του καντήλ’ κι πάει να πιει του λάδ’, κι απ’ την βιατ’ κατάπιει του φτίλ’… ξιρουκουπίσκει ψες ούλ’ νύχτα.
Ήταν λαδουκάντλα τότε με τέσσερις γωνίες και φ’τίλια και ο Μήτσιος Συραγός ήπιε το λάδι και απ’ την πείνα κατάπιε το φ’τίλ’, κι ξερνούσε και δεν μπορούσε να το βγάλ’ απ’ του λάρυγγα. Κι έλεγε, εδώ, ο Νίκος (ο Νίκος ήταν στην παρέα μας) τον πατέρα του:
- Α.. ρε, τι λέει ο Βασίλης ο Λυγγέρ’ς όξου; Όταν ήσουν μικρός κατάπιεις του φτίλ;
- Μωρέ θα τουν ξικατινιάσου άμα τουν βρω, έτσ’ πέστουν.
Στην αρχή της σελίδας και αριστερά υπάρχει το melivoian blogspot με ένα κλικ είστε εκεί. Γράφεται η Ιστορία των πολέμων.
.
