ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΠΡΟΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ που πέθανε 107 ετών το 1944.
Η Χαρίκλεια Τσιοφλίκη -Μπάτσικα έζησε 96 χρόνια
Στη φωτογραφία έχουμε δύο οικογένειες, από αριστερά η οικογένεια Νικολάου Μπαντάνη του Γεωργίου και δεξιά η οικογένεια του Δημητρίου Τσιοφλίκη του Νικολάου, ενώ στη μέση είναι ο Γιάννης Μπαντάνης του Νικολάου που βρισκόταν στην Αμερική. Ο Νίκος Μπαντάνης έκανε γαμπρό τον Δημήτρη Τσιοφλίκη στην κόρη του Φεβρώνω. Οι οικογένειες του Μπαντάνη και Τσιοφλίκη έβγαλαν εδώ στο χωριό μας φωτογραφίες, τις έστειλαν στην Αμερική και εκεί διαμόρφωσαν την τελική φωτογραφία τοποθετώντας στη μέση τον Γιάννη Μπαντάνη του Νικολάου, που ήταν γιος του Νικολάου.
.
Athanati, Greece | 1920 | 28 |
Καθιστοί από αριστερά: Σμαράϊδω σύζυγος Νικολάου Μπαντάνη το γέννος Δημ. Μπουζούκη - Νικόλαος Μπαντάνης του Γεωργίου ή Γιωργούλη, που είχε αδέρφια τον Θανάση, Μίλτο, την Μαρία Παπαστέφανου σύζυγο του παππά Στέφανου και….. . - Φεβρώνω Τσιοφλίκη του Δημητρίου, κόρη του Νικολάου Μπαντάνη, Τσιοφλίκης Δημήτριος του Νικολάου- και η Ελένη Τσιοφλίκη του Νικολάου, μητέρα του Δημήτρη. Η Φεβρώνω με το Δημήτρη είχαν παιδιά τον Νίκο και την Χαρίκλεια. Η Ελένη ήταν το γέννος Τσιόκανου πέθανε το 1944 σε ηλικία 107 χρόνων και ήταν η μητέρα του Δημήτρη της φωτογραφίας και προγιαγιά του Γιώργου Τσιοφλίκη που σήμερα είναι 77 χρόνων γεννημένος το 1933. Για την ακριβή ημερομηνία που έβγαλαν την φωτογραφία θα γράψω αργότερα όταν έχω περισσότερα στοιχεία.
Μία άλλη φωτογραφία στο σπίτι του Βάϊου Μπουζούκη που ο παππούς του Βάϊος ήταν στην Αμερική μαζί με τον Τσιοφλίκη Νίκο. Η σύζυγος του Νίκου Μπαντάνη της προηγούμενης φωτογραφίας ήταν αδερφή του Δημήτρη Μπουζούκη, πατέρα του Βάϊου.
Ίδιας περίπου χρονολογίας και εκτύπωσης φωτογραφία, ευρισκόμενη πάλι στο σπίτι του Βάϊου Μπουζούκη απεικονίζει δεξιά και όρθια την Αικατερίνη Γκουντάρα, κόρη του Γεωργίου ή Τζιόλα Γκουντάρα του Ιωάννου και αριστερά την Χάϊδω κόρη και αυτή του Γεωργίου Γκουντάρα και σύζυγος του Βάϊου Μπουζούκη.
Η φωτογραφία είναι αποτέλεσμα από την συνένωση φωτογραφίας που στάλθηκε στην Αμερική και φωτογραφιών που βγήκαν εκεί και απεικονίζουν από δεξιά τον Ιωάννη Γκουντάρα του Τζιόλα και αριστερά τον Βάϊο Μπουζούκη του Δημητρίου. Αριστερά όρθια η Χάϊδω που κρατά τον Δημήτρη, μεγαλύτερος γιος και τον Γιάννη μικρότερος στην ηλικία και δεξιά την Αικατερίνη, αργότερα σύζυγο του Τσιάπανου Σταύρου του Αναστασίου που και αυτός ήταν στην Αμερική και τον μικρό Γιώργο Μπουζούκη .
ΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΠΙΤΑ
Ετήσια χοροεσπερίδα και κοπή της πίτας διοργάνωσε ο σύλλογος γυναικών Μελίβοιας στο καφενείο των αδερφών Αδαμούλη το Σάββατο 16/01/2010. Στην εκδήλωση για την κοπή της πίτας παραβρεθήκαν: Η πρόεδρος του συλλόγου Δαλδά Χαρίκλεια, ο δήμαρχος Μελίβοιας Αντώνης Γκουντάρας, ο πρόεδρος του Δ.Δ Μελιβοίας Παναγιώτης Περδίκης, ο επίτροπος Γιώργος Σάλιαρης, ο Παπαμιχάλης Ζιούρκας και ο πάτερ Αιμιλιανός , που διάβασε την ευχή για τον καινούργιο χρόνο.
Στην φετινή εκδήλωση δεν ήταν πολλές γυναίκες.
ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.
Όπως όλοι οι Μελιβοιωτοαθανατιώτες γνωρίζουμε, το Άγιο Όρος είναι η συνέχεια του όρους των Κελλίων που είχε την έδρα στο μικρό βουνό «Γκούντζιμπος» και εκτίνονταν από το Μαυροβούνι μέχρι τις εκβολές του Πηνειού ποταμού. Στην περιοχή μας που τα μοναστήρια ξεπέρασαν τα εκατό (100) σύμφωνα με την προφορική ιστορία, ήρθε κάποιος Αβραάμ Πάππας και τα κατέστρεψε όλα, έμεινε μόνο το εκκλησάκι της Παναγίας «Βελίκας» που γιορτάζει στις 24 Αυγούστου. Ήταν τόσο θηρίο ανήμερο και εξουσιαστής ο Αβραάμ που και σήμερα ακόμα, όταν κάποιος έκανε ή θέλει να κάνει κάποιο κακό λέμε: «δεν σε σώνει ούτε ο Αβραάμ Πάππας».
Την Ιερά Μονή του Διονυσίου επισκέφτηκαν τρεις χωριανοί:
Δεν αγίασαν, αλλά κάτι είδα να άλλαξε – προς το καλλίτερο- στον ένα εξ’ αυτών που συνάντησα. Έφερε μάλλιστα και ένα βιβλίο, δώρο των μοναχών, που έγραψε ο συντοπίτης μας Όθωνας Κορδίλας ή Λάζαρος ο Διονυσιάτης. Προς το παρόν δεν γνωρίζουμε πολλά για την ζωή του Λάζαρου αλλά απ’ ότι μου διηγήθηκε ο Ευσταθίου Βασίλης, που τον επισκέφτηκε στο μοναστήρι και τον φιλοξένησε, ο Λάζαρος ήταν, άνθρωπος αφοσιωμένος στο Θεό. Για το Λάζαρο Διονυσιάτη θα γράψω αργότερα με περισσότερα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του που είναι, πιστεύω, μεγάλο και τιμά την περιοχή μας. Είχαμε και άλλους δύο μοναχούς στο Άγιο Όρος, κάτι θα γράψουμε και γι’ αυτούς.
