Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ Η ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑΣ

ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΗΛΙΑΣ Η ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑΣ 01-08-06 ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ
Ο Ηλίας Καραμάνης παρακολουθεί, στο σχολείο, τα ποιήματα που λένε τα δισέγγονά του.

   Είχα ενημερώσει πριν αρκετές ημέρες τον Μπαρμπαλιά ότι θα περνούσα από το σπίτι του να μου πει ότι γνωρίζει από το παρελθόν.

 Ν.Τ.: Αυτό είναι μαγνητόφωνο, ξέρεις, ότι λέμε τα γράφει.
Ηλίας: Άστο να γράφει. Αγόρασα σταφύλια κι έφτιαξα κρασί. Έβαλα μέσα και σταφίδα για να γίνει πιο γερό, να μην ξενίζει καμιά φορά. Έχω και το καινούριο βιβλίο του Κουβαρά.
Ν.Τ: Θέλω τρία βιβλία.
Ηλίας: 18 Ευρώ, θα βάλω και τυρί με πατλιτζιάνη να πιούμε τσίπουρο.
  Από τότε που έπαθε η γιαγιά αυτό, (η γυναίκα του έπεσε από το σπίτι του κάτω στο ρέμα) έμένα μ’ έδειξε θαύμα ο θεός και από τότε Τετάρτη κα Παρασκευή δεν τρώω, είναι καλό και για την υγειά μου και το πιστεύω. Τον Γ. Ευθυμιάδη τον έλεγα: «Για σένα δεν υπάρχει θεός για μένα υπάρχει». Αυτό το κρασί άστο 10 χρόνια δεν ξινίζει ποτέ. Ο Θανάσης ο γύφτος με γέλασε με τα σταφύλια (Ν.Τ. Έδωσε περισσότερα απ’ όσα έπρεπε,  μάλλον, ο Θανάσης, έκανε λάθος στο λογαριασμό και πήρε 14 Ευρώ παραπάνω.) Δώσε μου τα λεφτά πίσω, εγώ είμαι κομουνιστής τον είπα και πήρα πίσω τα 14 Ευρώ. Το πρωί βγαίνω βόλτα και το βράδυ πάω στον Τάσιο Κούρια και παίζω χαρτιά. Ήρθα εδώ το 1975, το 1974 ήμουν 60 χρονού. (Ν.Τ. Άρα γεννήθηκε το 1914, δεν γνώριζε αριθμητική). Τα έφτιαξα αργότερα αυτά εδώ κάτω (μπαχτσές). Τότε έφτιαχνε ο Κουκόπουλος τα φράγματα εδώ κάτω από το σπίτι και ο Τζιουλής (Μπάτσικας Γεώργιος) ήταν αντιπρόεδρος δεν με έφτιαχναν το ντουβάρι. Έβαλα κερασιές από δω κάτω και έφτιαξα του ντουβάρι, πήρα τον Γιάννη Βούρτουρα και δούλεψε κι αυτός. Έφερνα την πέτρα από δω πάνω με σβαρνίστρα, την έχω εδώ, έβαλα σίδηρο κάτω απ’ την σβαρνίστρα για να γλιστράει, τέτοια δουλειά δεν κάνει κανένας (Έφτιαξε μόνος του πολλά ντουβάρια με πέτρα, γιατί έχει μεγάλη κλίση ο μπαχτσές). Δεν υπάρχει χορτάρι, ανεβαίνω και πάνω στα δέντρα, κλαδεύω, έβαλα πράσα, σέλινα, κρεμμύδια, ότι θες φτιάχνω εγώ. Έβαλα Αμύγδαλα, κυδώνια, μηλιά, ρόδια και πολλά άλλα.
   Στην αρχή ήμουν στο Ουζμπεκιστάν 13 -14 χρόνια και μετά έφυγα και πήγα στο Καζακστάν, παράνομος πήγα, με τον Τσιαγγάλη Φώτη και με τον Μιλτιάδη Μπουζούκη κι αυτοί παράνομοι και δουλεύαμε στις οικοδομές Έκατσαν αυτοί 3-4 μήνες και έφυγαν για την Τασκένδη γιατί εκεί είχαν τις οικογένειες. Εκεί γνώριζε ο Φώτης ένα μηχανικό. Στην Τασκένδη είχα μια Μουσουλμάνα και την παράτησα γιατί είχε απαιτήσεις, ήμουν και μάγειρας στην Τασκένδη για 2 χρόνια. Στο Καζακστάν ήταν μια χήρα ταμίας. Αυτή ήταν απ’ την Μπισαράμπια, κράτος ήταν. Βάσια την έλεγαν, είχαν κρασιά πολλά, πολύ φτώχεια, αυτούς τους ονόμαζαν Βουλγάρους και ήταν Χριστιανοί, το 1955 ήταν. Τέτοια γυναίκα δεν βρήκα πουθενά, ήταν καλή μορφωμένη και καλή ψυχή. Όταν ερχόμουν κουρασμένος, μ’ έπλενε τα πόδια με ζεστό νερό, ζούσα μ’ αυτήν παράνομος. Εκεί ήταν ένα νησί που το είχαν δύο αδέρφια που μάλωναν και έφυγε ο ένας και το πουλούσε 6.000 ρούβλια, μετά επειδή πάγωσε και έμεινε χέρσο 4.000 ρούβλια. Εγώ είχα 40.000 ρούβλια. Ήμουν παράνομος εκεί και έφτιαξα τα χαρτιά για αγορά, στη Βάσια. Μετά έβγαλα απ’ τον Κουρβανά 4.500 ρούβλια με τον τόκο και τα έβαλα πάλι στην τράπεζα (Ν.Τ. Ότι έβγαζε το κτήμα τα μοίραζαν με την Βάσια). Είχα 10 προβατίνες, αγόρασα μελίσσια, βαρέλια για τσίπουρο και κρασί. Μάζευα 3 - 3,5 τόνους σταφύλια, είχα κοτόπουλα, κουνέλια, χήνες, Γαλοπούλες, γουρούνι, σκύλο. Έβαζα ζαρζαβάτια, μετά την δουλειά, στην οικοδομή, τα έφτιαχνα αυτά.
   Εκεί στην Τασκένδη που είχα την Μουσουλμάνα, ένας φαρμακοποιός βρήκε ένα φάρμακο για το έκζεμα, ήταν το αυγό απ’ το γουρούνι και έφτιαχνε αλοιφή. Είχα έκζεμα στα αφτιά,  την γυναίκα του γιατρού την έλεγαν Νούσια.
Ν.Τ.:  Πως το έφτιαχνε;
Ηλίας: Έβαζε το λίπος αυτό στο κατσαρόλι και το κατσαρόλι το έβαζε μέσα σε καζάνι με νερό. Μέχρι να λιώσει, τι έβαζε άλλο δεν ξέρω.
Μόνο το λίπος παστώνουν με αλάτι. Ήταν δύο στρέμματα αυτό το μέρος και μ’ έλεγαν μικρό τσιφλικά. Το χειμώνα κατέβαζα την κληματαριά και την σκέπαζα με χώμα αφού πρώτα την κλαδεύαμε. Έφτιαξα στα παλιάμπελα τις καστανιές, εδώ τον κήπο, έφτιαξα και το σπίτι στο Κ. Νερό, το πάτωμα.
Από αριστερά: Γιάννης Γουργιώτης, Γιάννης Γκουβάνης, Παπαρίζος Τάσιος, ο Μπαρμπαλιάς, Δαλδάς Γεώργιος, Σακαρέτσιος Δημήτριος,  Καραμάνης Στέφανος, Αργύρης Αθανάσιος, Παπαλεξανδρής Γιάννης και ο μικρότερος σε ηληκία Ράπτης Ρίζος.  Η φωτογραφία βρίσκεται σε καφενεία του χωριού. Ένα μπράβο στον φωτογράφο που οπωσδήποτε θα μάθουμε ποιος είναι και θα γραφεί το όνομά του.

ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΗΛΙΑΣ ΤΟΥ Ζαφείρη η Μπαρμπαλιάς.
 03-03-2005

   … Τώρα από κει που ήμουν,(Καζακστάν)  ερχόμαστε εδώ στην Ελλάδα. Όταν ήρθα δω δεν μπορούσα να κάμω σε άτομα κακό, καλό έκαμα, κακό δεν έκαμα. Έναν πεθερό κάποιας νύφης μας, του έδωσα δέκα χιλιάδες δρχ για να κάνει Πάσχα, έκανα πολλά καλά, πήγαινα και στην εκκλησία, έκανα και εράνους για χωριανούς που είχαν ανάγκη. Η μάκου η δική μου ήταν καλά, γερή, και την παραμονή τής Αγίας Κυριακής ήμασταν στον πλάτανο στην πλατεία με τον Τάσιο Παπαρίζο, Βασίλη Τσολάκη και πολλούς άλλους, τους λέω: Ο Χριστός αναστήθηκε ή τον ανάστησαν οι κοπρίτες και κοροϊδεύουν την κοινωνία;  «Α, ρε, λέει ο Τσιολάκης, μην κοροϊδεύεις». Όχι, λέω τι βλέπω, δεν ξέρω. «Ά, μωρέ, λέει ο Γκουβάνης, δεν βλέπεις θαύματα, τα αστέρια, τον ήλιο..» Ποιος τάφτιαξε αυτά; «Ο θεός», μου λέει. Είσαι σίγουρος, του λέω, «Σίγουρος», μου λέει. Τον θεό ποιος τον έφτιαξε μπορείς να μου πεις; «Α, σταμάτα». Φάγαμε στο σπίτι, πλύναμε τα πιάτα, έβαλα τις πιτζάμες και έβλεπα την τηλεόραση. Τι κάνει η μάκου; Πως δεν ήρθε μέσα; Ανοιχτή είναι η πόρτα. Πήγε η μάκου στην αυλή κοντά στο ντουβάρι και έπεσε κάτω. Τα γιαλιά και η μακούλα έμειναν στην Τζινιρικιά πάνω πάνω, η κάλτσα η μία στον φράχτη λίγο πιο κάτω κι η παντόφλα εκεί. Από κει άλλο ντ’βάρ’ ψηλό και από κει κατ’, πιο κατ’ ήταν πέτρες, τσάκνα, πέρασε από πάνω, άλλο φράχτ’ μι σπάρτσα και έπεσε κατ’ στο ρέμα στα τσουκνίδια και από κει στα κιούγκια στο δρόμο. Ογδόντα μέτρα κάτω. Εγώ έψαχνα με φακό, έφερα εδώ στο σπίτι απ’ έξω, τον Γκλαντή, και τον είπα να κοιτάξει γιατί αυτός βλέπει καλά και ακούει, εγώ ούτε βλέπω ούτε ακούω καλά, αλλά και αυτός δεν είδε ούτε άκουσε τίποτα. Πάω ύστερα να φωνάξω τον Στεφανάρα, τον γαμπρό μου,  πιο πάνω η Χρυσούλα Νάκα άκουσε την φωνή της γριάς  και μου λέει: «Να τώρα μόλις άκουσα φωνή και είναι κάτω στου λάκκου». Γυρνώ πίσω και πάω προς τα κάτω:
- Παππού ώ παππού, φωνάζει η γιαγιά .
   Ο Νίκος Καραμάνης άκουσε την φωνή και έφτασε πιο νωρίς από μένα εκεί κάτω.  Να με πάτε στο κρεβάτιμ’, να μι φέρτε τα γυαλιά, παντόφλες, μακούλα. Αύριο θα σ’τα φέρουμε, λέω. Δεν χτύπησε πουθενά, μόνο λίγες γρατσουνιές είχε. Έκαμα το σταυρό και λέω: Με δοκίμασε ανωτέρα δύναμη και λέει: «Βρε μπαρμπαλιά, εκεί σε φύλαξα, εκεί σε φύλαξα, εδώ ήρθες, είσαι καλός άνθρωπος δεν έκανες σε κανέναν ζημιά, καλό κάνεις κακό δεν κάνεις, αλλά έχεις αμφιβολίες για το Χριστό και το Θεό;» Τα λέω εγώ αυτά, «τώρα θα σε δείξω εγώ, θα πιστέψεις ή δεν θα πιστέψεις;»  Από τότε έγινα Ορθόδοξος Χριστιανός και κήρυκας υπέρ της θρησκείας και κάθε Τετάρτη και Παρασκευή δεν αρταίνομαι, την Κυριακή πήγαινα χορτάτος στην εκκλησιά, το έκοψα και αυτό το φαΐ, αυτόν τον νόμο εφάρμοσα.
   Να πω ακόμα μια Ιστορία;
   Είχα σταματήσει να δουλεύω μεροκάματα. Πήγα στον Γιάννη Ζαχαρό να τον φτιάξω μια σταλαματιά στο σπίτι του. Πήγα να τον φτιάξω την σταλαματιά, σαν άνθρωπος να τον βοηθήσω και πάντα με φωνάζ’ για να με κεράσ’ στο καφενείο. Πήγα στο Θανάση Γιάγκο για μια σταλαματιά και αφού κατέβηκα κατ’ με φέρνει η γυναίκα του δέκα χιλιάδες, δεν τις δέχτηκα. Εγώ παίρνω λεφτά μόνο για το κόμμα όχι για τον εαυτό μου, αν θες κόψε ένα μικρό κουπόνι, είπα, το ίδιο έκανα και στον Μπαμπή, θα πάρω λίγα λεφτά άλλα στο κόμμα, γι’ αυτό το πράγμα έγραψε και η εφημερίδα Ριζοσπάστης.

Ν.Τ. Ο Μπαρμαλιάς ήταν και είναι Φιλότιμος και Δίκαιος, αυτούς αγαπά ο Θεός, ακόμα και αν οι ίδιοι δεν το γνωρίζουν.

ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ,ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ melivoia1 ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΕΜΦΥΛΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΓΕΝΙΚΑ.

  Στο e-mail nikostsintsirakos@yahoo.gr

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ- ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ-ΣΥΛΛΗΨΗ

ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΡΔΙΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΤΟΥ ΒΑΪΟΥ ΜΠΕΪΝΑ «Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»  ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΚΟΡΔΙΛΑ

ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΡ. ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗ
ΚΟΡΔΙΛΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Βασίλης Κορδίλας του Ιωάννου ΤΕΤΡΑΔΙΟ 2 ΣΕΛ. 4 (53)
Ο γιατρός Γρηγόρης Παπαλεξανδρής του Αλεξάνδρου γεννήθηκε το 1879 και τον δολοφόνησαν στις 23 Οκτωβρίου 1943, όταν την πατρίδα μας, την Ελλάδα, σκέπαζε η βαριά και ανίερη και βδελυρή μπότα του ιταλογερμανού κατακτητή που σιγά-σιγά κατέρρεε και αποδυναμωνόταν, κάτω από τα σφυροκοπήματα των συμμαχικών δυνάμεων (Η.Π.Α, Αγγλίας, Ρωσίας, Γαλλίας κ.λ.π.) αλλά και τη δυνατή δράση των ελληνικών αντιστασιακών οργανώσεων, όπως του Ε.Α.Μ, του Ε.Λ.Α.Σ, του Ε.Δ.Ε.Σ και πλήθους άλλων.

Η ζωγραφική από τον ίδιο τον Βάϊο Μπεϊνά, βρίσκεται στο τετράδιό του.

 «Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»
Βάϊος Μπεϊνάς, σελ 96.

   Έγραψα το πρώτο τετράδιο και δεν το ανέφερα σε κανέναν γιατί το έγραψα αυστηρό και πολύ τσουχτερό για πολλούς ντόπιους, που πήραν ενεργό μέρος στην δολοφονία του γιατρού, γιαυτό δεν θέλησα να βγάλω στο φως κτήνη τα οποία ζουν ως σήμερα. Με το πρώτο (τετράδιο) θίγονται πρόσωπα ντόπια.

 «Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»
Βάϊος. Μπεϊνάς σελ 21
Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ

   Εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη του 1943 πήγαν στο σπίτι του που βρίσκεται στον μέσο επάνω μαχαλά, όχι πολύ νύχτα και φώναξαν τον γιατρό να βγει έξω. Βγήκε αμέσως γιατί νόμιζε για περιστατικό αρρώστου  και αυτός που φώναζε ήταν χωριανός, αλλά ετούτη τη φορά δεν ήταν περιστατικό αρρώστου όπως συνέβαινε άλλοτε. Βγήκε ο γιατρός από το σπίτι του και αντίκρισε πολλούς άτακτους, εξεπλάγη γι’ αυτό και ρώτησε να πάρει τα γιατρικά πράγματα και αυτοί όλοι με μια φωνή είπαν «Μέχρι αυτούια θα πάμε να δώσεις μια ανάκριση». Χωρίς καμιά αντίρρηση τους λέει «Πάμε παιδιά όπου θέλετε». Στην άκρη του χωριού (Ν.Τ. Πατσιούκα) ήταν και άλλοι που περίμεναν εκεί. Ο αρχηλήσταρχος, που και αυτός ήταν από τούτο το χωριό, ήξερε το γιατρό και ο γιατρός αυτόν, έδωσε στον γιατρό εντολή να γυρίσει την πλάτη, έβγαλε τότε το σχοινί που φόραγαν όλοι στα ζουνάρια τους και τά ’λεγαν «αλτάρια» και με το αλτάρι έδεσε τα χέρια του γιατρού σταυρωτά πίσω στην πλάτη του, και ο γιατρός είπε: «Σταματάτε ρε παιδιά.. τι συμβαίνει; Για πιο λόγο γίνεται αυτό;» «Αυτό το ξέρει το αρχηγείο», απαντούσαν όλοι μαζί. Έδωσαν το σύνθημα για ξεκίνημα και ένας από τους αντάρτες ανέβηκε στην πλάτη του  και οι άλλοι ακολουθούσαν προς το βουνό. Αφού έβγαιναν την ανηφόρα γίνονταν ένα μαρτύριο για το γιατρό. «Κρίμα ρε παιδιά .. τι πράματα είναι αυτά που κάνετε; Τι σας φταίω; Γιατί; Γιατί με φέρνεστε έτσι; Δεν έχετε θεό πάνω σας;» Και εναλλάξ ανέβαιναν στην πλάτη του γιατρού. Έφθασαν μετά από ώρα στον τόπο του μαρτυρίου. Εκεί τον κατακρεούργησαν και φανταστείτε ήταν χωριανοί, μερικοί ζουν ακόμα. Το έγκλημα το κράτησαν μυστικό για κάμποσο καιρό. Το χωριό τρομοκρατήθηκε, πέρα για πέρα, ειδικά οι οικογενειαρχαί που γνώριζαν τι υπηρεσία πρόσφερε ο γιατρός.

Οι οργανωτές του Ε.Α.Μ.- ΕΛΑΣ στη Μελίβοια επί Ιταλών.
Ο Μπουζούκης Αλέξης του Γεωργίου 04-02-2006

« ….Οι οργανωτές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ πρωτοήρθαν από την Σελίτσιανη στο χωριό μας. Ο Κλαδευτής, ο Παλιούρας ο γιατρός, ο Χατζηευθυμίου που ήταν από την Αγιά και τον σκότωσαν οι Ιταλοί και συνδέονταν με την Λάρισα, αυτός ξεσήκωνε τον κόσμο να βγουν στα βουνά, ο Παπαγιάννης απ’ τη Σκήτη, αυτοί ήταν οι οργανωτές, εδώ, στην επαρχία Αγιάς, αυτοί οργάνωσαν στην Αγιά το κίνημα. Ο γιατρός Παλιούρας ήταν από την Σελίτσιανη, ήρθε εδώ και οργάνωσε πρώτα: τον Κλεάνθη Ευθυμιάδη, Στέφανο Ζήση και είχαν και τον Ζιάκα αλλά επειδή ο Ζιάκας δεν ήταν καλό στοιχείο, ήταν βάρβαρος, χτυπούσε, δεν τον είχαν σε καλό μάτι γιατί το κόμμα τότε ήθελε αγαπητούς στους ανθρώπους, απλούς, είχαν πολιτική καλή οι ΕΛΑΣίτες και το ΕΑΜ. Πολύ καλός ήταν ο Κλεάνθης Ευθυμιάδης που είχε τελειώσει το σχολαρχείο και ήξερε γράμματα. Όταν πρωτοήρθε ο Παλιούρας στο χωριό πήγε πρώτα στο σπίτι του γιατρού. Ο γιατρός ενθουσιάστηκε, ήταν και οι Παπαγγελήδες μαζί του και ένας απ’ αυτούς ήταν γεωπόνος, επιστήμων που είχαν γαμπρό τον Χατζηευθυμίου, που παράτησαν τα μαγαζιά και ήταν και αυτοί στον ΕΛΑΣ κοντά στον Παλιούρα. Κατέβηκαν ύστερα εδώ στον αϊνικόλα, στην πλατεία και έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο και αντάρτικα τραγούδια. Ο γιατρός Παπαλεξανδρής ενθουσιάστηκε τόσο, που τον φαίνονταν ότι ήθελε να τους αγκαλιάσει, τόσο πολύ ενθουσιάστηκε.
Ν.Τ. Α, ήσουν και συ, εκεί μπαρμπαλέξη;
Αλέξης: Ε, αν’ δεν ήμουν εκεί, πώς στα λέω αυτά; Μίλησε ο Παπαγγελής, ήταν και ο Κατσαρός εκεί με μια ομάδα αντάρτες, μια διμοιρία 13-14 άτομα και έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο και τον Αντάρτικο Ύμνο.

Διδίνος Νικόλαος του Επαμεινώνδα 13-1-07
Ομιλίες στελεχών – ο Παπαλεξανδρής- Θύμνιος  Πλατσάς- Κέρκυρας.
Διδίνος: Τότε μαζεύτηκαμε όλοι του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ και κατέβηκε ο καπετάνιος να μας μιλήσει, μας έμασαν μέσα στην εκκλησιά την παλιά της Αγίας Παρασκευής, ήρθε και ο γιατρός ο Παπαλεξανδρής εκεί και στάθηκε στην πόρτα μπροστά, ήταν και ο Θύμνιος ο Πλατσάς και ο Κέρκυρας. Ο Θύμνιος είχε χιαστί το όπλο και πιστόλι, μέσα στην ανεμόθυρα μίλησε ο Θύμνιος  Πλατσάς και είπε: Το ΕΑΜ είναι απελευθερωτικό κίνημα για να διώξουμε τον κατακτητή. Ήμασταν όλο άντρες. Ο καϋμένος ο γιατρός, ήταν εκεί και χειροκροτούσε και φώναζε: Ζήτω ο ΕΛΑΣ! Ζήτω ο ΕΛΑΣ!. Μίλησε και άλλος μετά τον Θύμνιο, μάλλον ο Κέρκυρας μίλησε, ήμουν και στον Άινικόλα που μίλησε  κάποιος.

ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ ΗΛΙΑΣ ΤΟΥ Ζαφείρη 3-3-2005

Ν.Τ.: Τότε που σου έκαμε την ένεση ο Παπαλεξανδρής τον πληρώσατε;
Ηλίας: Αν δεν είχαμε λεφτά μας περίμενε ο άνθρωπος, όχι εμάς μόνο, αλλά όλο το χωριό το εξυπερητούσε. Ναι, ήταν καλός άνθρωπος, έκανε ενέσεις σ’ έδωνε φάρμακα κι αν δεν είχες λεφτά δεν σε βίαζε, αλλά τα πλήρωνε ο κόσμος. Αργότερα ήρθε ο Λεμονάς,  Μπουζούκης.

Ευσταθίου Βασίλης


Γιάγκος Αθανάσιος 5-2-2006
Ευσταθίου Βασίλειος του Αλεξίου
ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ- ΣΠΕΙΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ

   Βασίλης Ευσταθίου: Ήταν το 1939, τότε ο Γιώργος ο Κατάρας που σκοτώθηκε στον πόλεμο της Αλβανίας, πήγαν στο σπίτι του γιατρού με άλλους και φώναζαν σαν γυναίκα για να βγει όξου, εν τω μεταξύ πριν τον είπε ο Θανάσης απ’ τον Γυαλό (Τζαλαβούρας Αθανάσιος). Γιατρέ φλαξ, έτσ’ κι έτσ’, θελ'ν να σι σκοτώσ’ ν αυτοί και αυτοί. Και μόλις κατάλαβε ο γιατρός ότι ήταν αυτοί απ’ έξω και τον φωνάζουν με γυναικεία φωνή, βγήκε στο μπαλκόνι και άρχισε να φωνάζει. Βοήθεια! Βοήθεια!
Άκουσαν οι Γουργιουταί, κι έκαναν προς τα κάτω, έφθασαν στο Καμπαναριό και βρίσκουν εκεί τον Κατάρα που τον σαράντ’σαν στο ξύλο. Εκείνος έκανε τον αδιάφορο, πάαινε σιαπαν’- σιακατ’. Ά, ρε, καν’ς ότι δεν ξερ’ς, τον λεν’. Ήρθε η αστυνομία, ήταν και ο Στέφανος ο Γάλλος, που πήραν στην Αστυνομία και τους έκαναν μηνύσεις και τους απόλυσαν. Ήταν ο Στέφανος Ζήσης, Γιώργος Κατάρας, Ζιάκας Β. και μερικοί άλλοι. Έγινε ο πόλεμος της Αλβανίας και δεν έφθασε η υποθεση στα δικαστήρια.

Ν.Τ.: Ήταν μεγάλος ο ίσκιος που έριχνε ο γιατρός και έμειναν όλοι κάτω από τον ίσκιο, αλλά μερικοί δεν άντεχαν κάτω από τον ίσκιο του, έψαχναν τρόπους να βγουν έξω, στο φως του ήλιου, έκοψαν το δέντρο και όλους τους έκαψε ο ήλιος. Πολλά χρόνια πριν πριόνιζαν, αλλά δεν έπεφτε, Κάποιος τον κρατούσε όρθιο για να βρίσκουν ξεκούραση όλοι οι Αθανατιώτες, και αυτοί ακόμα που τον σκότωσαν.

Γιάγκος Αθανάσιος 5-2-2006

Ευσταθίου Βασίλειος: Ο Κατάρας ήταν νεοπαντρεμένος με την Χαρίκλεια Τσιάτσιου χήρα του Κώστα Ζούλου και ο πατέρας του έκανε πρόεδρος στο χωριό. Εδώ ήταν ο Κατάρας πρόεδρος και την ίδια χρονιά πρόεδρος στην Αγιά ήταν ο Διαβάτης ίδια τετραετία, ο Κατάρας (πρόεδρος) ήταν  έξυπνος.

ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΙΝΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
Συνομωσία για εξόντωση του Παπαλεξανδρή.

Βασίλης Κορδίλας:

   Ο γιατρός Παπαλεξανδρής εξακολουθούσε να διαμένει στην Παλιουριά, ελεύθερος σ’ ελεύθερο τόπο. Επέστρεψε στο χωριό την επαύριον της αναχώρησης των Γερμανών, μαζί με όσους είχαν φύγει συγχωριανούς του, και αντίκρισε τους καπνούς καιγόμενων, ακόμη, σπιτιών συμπατριωτών του Θανατιωτών και ενωτίστηκε την απόγνωση των φτωχών ανθρώπων που προσέτρεξαν σ’ αυτόν, τον ηγέτη τους, το ηθικό τους στήριγμα, και του ‘παν: «Γιατρέ καταστραφήκαμε, κάηκε το σπίτι μου και τα υπάρχοντά μου». Κι ο γιατρός απαντούσε: « Είστε καλά εσείς και η οικογένειά σας αυτό μετράει , τα σπίτια θα τα ξαναφτιάσετε και τα καλούδια σας, μην ανησυχείτε!»
    Τα λόγια του Παπαλεξανδρή, τονωτικά του ηθικού των πυροπαθών συγχωριανών του, είχαν άμεσο αποτέλεσμα, γιατί διασκέδαζαν την απελπισία στην οποία είχαν περιέλθει. Ωστόσο τα λόγια αυτά δεν άρεσαν στην ντόπια μικρή συνωμοτική ομάδα….. επαύξησε το φθόνο τους ενάντια στην προσωπικότητα και το λόγο και την δράση την κοινωφελή του Γρηγόρη Παπαλεξανδρή, δυνάμωσε και διεύρυνε τα αδιέξοδά τους, για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας, και άρχισαν, με κίνητρο τον φθόνο τους και εργαλείο την διαβολή, να αναζητούν τρόπους, προκειμένου να θέσουν εκποδών τον Κοινοτάρχη γιατρό. Αλλ’ επειδή το ένστικτο των συνωμοτών, που είναι αλάθητο σ’ όλο το ζωικό κόσμο, έδειχνε, σαφώς, πως δια μέσου του λαού της Αθανάτης δεν ήταν δυνατόν να επιτύχουν το σκοπό τους, πρόκριναν την εξουδετέρωση του γιατρού από την αντιστασιακή οργάνωση του ΕΑΜ επαρχίας Αγιάς…..  Χρησιμοποιώντας, λοιπόν , το ψέμα και την απάτη, αλλά και την κατασυκοφάντηση του γιατρού Παπαλεξανδρή ….. προχώρησαν, όταν νόμισαν ότι η προεργασία τους καλώς είχε, σε έγγραφη καταγγελία του Παπαλεξανδρή ενώπιον του επαρχιακού ΕΑΜ Αγιάς κατηγορώντας τον ως δοσίλογο και συνεργάτη των Ιταλών κατακτητών.


ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ
Βασίλης Κορδίλας του Ιωάννου EΓΓΡΑΦΟ 2 ΣΕΛ. 12(69)

      Αλλ’ ας αφήσουμε το μακαρίτη το Στέφανο Πατσιαβούρα, από το Μεταξοχώρι της Αγιάς, να διηγηθεί την αλήθεια σχετικά με την υπόθεση των κατηγοριών ενάντια στο γιατρό Παπαλεξανδρή. Στις 16 Μαρτίου του 1994 συνάντησε ο γράφων τον Στέφανο Πατσιαβούρα, τυχαία, στον κεντρικό δρόμο της Αγιάς πλησίον της καφετέριας του Ν. Καλογήρου. Χαιρετηθήκαμε, γιατί μου ήταν γνώριμος από το πρόσφατο παρελθόν, όταν τον είχα, τυχαία πάλι, συναντήσει στο εμπορικό του εξαδέλφου μου, του Νίκου Κ. Μιχόπουλο….. Τον είχα πείσει τον Στέφανο Πατσιαβούρα που διήνυε το 85ο έτος της ηλικίας τότε, όπως μου είπε, και καθίσαμε σε στρογγυλό τραπεζάκι της καφετέριας. Μας σερβίρισαν τα παραγγελθέντα ποτά και, ξαφνικά, χωρίς εγώ να κάνω καμιά νύξη, ο μακαρίτης, τώρα, Στέφανος Πατσιαβούρας μου είπε «θα σου πω την αλήθεια για τον Παπαλεξανδρή».
   Γι’ αυτή την αλήθεια, Στέφανε, νοιάζομαι και πολλά χρόνια τώρα ερευνώ και προσπαθώ να την ανακαλύψω, του απάντησα. Και πρόσθεσα:
   « Είμαι όλος αφτιά»!
   «Λίγο χρόνο μετά την απόσυρση των κατοχικών Γερμανικών στρατευμάτων από την επαρχία της Αγιάς, ήρθα στην Αθανάτη, ως ανακριτής του ΕΑΜ, προκειμένου να υποβάλω σε ανάκριση τον Παπαλεξανδρή, με βάση γραπτή καταγγελία της ηγετικής ομάδας του Ε.Α.Μ. Αθανάτης ότι ο γιατρός Παπαλεξανδρής συνεργάστηκε με τους Ιταλούς κατακτητές και, συγκεκριμένα, έστειλε 12 πατριώτες αντιστασιακούς δημοκράτες της Αθανάτης στην  Ιταλική καραμπιναρία της Αγιάς με αποτέλεσμα οι πατριώτες αυτοί να υποστούν ξυλοδαρμούς και φοβερά βασανιστήρια. Βέβαια είχαμε αποφασίσει να τιμωρηθούν όσοι αποδεδειγμένα, είχαν συνεργαστεί με τους Ιταλο Γερμανούς κατακτητές και γι’ αυτό το σκοπό συστήσαμε στην επαρχία Αγιάς τρία (3) δικαστήρια – ανταρτοδικεία, ένα στη Σπηλιά, ένα στο Μαυροβούνι και το άλλο στα Κανάλια του Βόλου.. Φθάνοντας στο χωριό με υποδέχτηκαν ο Βασίλης Ζιάκας, ο Γιώργος Ευθυμιάδης, ο Θύμιος ο Πλατσάς, και ο Στέφανος Φυτιλής. Εγώ στην κομματική ιεραρχία ήμουν ανώτερος απ’ αυτούς.».
   Στην αναφορά αυτή των ονομάτων τον διέκοψα και τον ρώτησα αν, πέρα από τους τέσσερις αυτούς, ήταν και ο Στέφανος Ζήσης. «Ποιος είναι αυτός, δεν τον γνωρίζω» μου απάντησε και συνέχισε την διακοπείσα από εμένα διήγησή του.
   « Με υποδέχτηκαν, λοιπόν, αυτοί οι τέσσερις και μαζί βαδίζαμε προς το Κοινοτικό Γραφείο, όπου βρισκόταν ο Παπαλεξανδρής, τον οποίο είχαν συλλάβει αλλά όχι δεμένο. Εισήλθαμε στο ισόγειο του κοινοτικού καταστήματος και, μπροστά εγώ και πίσω οι τέσσερις, ανεβήκαμε το πρώτο σκαλοπάτι της εσωτερικής ξύλινης σκάλας που οδηγούσε στον πρώτο όροφο στο οποίο λειτουργούσε το κοινοτικό γραφείο, όταν, ξαφνικά, και χωρίς να το καταλάβω, ένιωσα μέσα μου μια φωνή, επίμονη φωνή να μου λέει: Πως, Στέφανε, εσύ αγράμματος, θα ανακρίνεις τον επιστήμονα Παπαλεξανδρή, για τον οποίο, επιπλέον, γνωρίζεις ότι σ’ όλη τη διάρκεια της Ιταλο Γερμανικής παρουσίας στο χωριό αυτός είχε φύγει, είχε αυτοεξοριστεί και είχε ιδρύσει την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΤΗΣ.  Τι ήταν αυτή η εσωτερική φωνή ακόμα δεν το ξέρω. Να ’ταν η Θεία Πρόνοια ή η συνείδησή μου που καθοδηγούσε τη σκέψη μου. Ανεβήκαμε την εσωτερική ξύλινη σκάλα του Κοινοτικού καταστήματος και εισήλθαμε στην αίθουσα του γραφείου, όπου αντίκρισα τον Παπαλεξανδρή καθήμενο σε μια καρέκλα, όχι όμως δεμένο.
Γιατρέ, του είπα, σε καλέσαμε για να μας γράψεις ορισμένες συνταγές για τους πατριώτες - αγωνιστές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
   - Μπράβο!  Όσες θέλετε, είπε ο γιατρός εγερθείς από τη θέση όπου καθόταν. Και συνέχισε:
-          Αλλά δεν έρχεσθε στο γαμπρό μου, τον Γιάννη τον Κορδίλα να πιούμε ένα τσίπουρο και να μου πείτε πια συγκεκριμένα φάρμακα ζητάτε και για ποιες περιπτώσεις κι εγώ θα σας τα γράψω αμέσως.
-          Καλά λες, είπα εγώ. Πήγαινε κι ερχόμαστε και ’μεις.
   Κι ο γιατρός έφυγε από το Κοινοτικό Γραφείο  και κατευθύνθηκε στο σπίτι του γαμπρού του Γιάννη Κορδίλα για να προετοιμάσει τα της περιποίησης, του ξένου και των συμπατριωτών του. Έτσι άρχισε και τελείωσε η «ΑΝΑΚΡΙΣΗ» του Παπαλεξανδρή.
    Ωστόσο στην ίδια γραπτή καταγγελία, που είχα μαζί μου, συμπεριλαμβανόταν και το όνομα ενός άλλου συμπατριώτη μας, του Νίκου Γκαλιάκη (Ν.Τ. Εδώ, μάλλον ο Στέφανος Πατσιαβούρας ξέχασε το όνομα του Γκαλιάκη, που λεγόταν Βασίλης και είχε γαμπρό τον Γιάννη Γκουβάνη), ο οποίος κατηγορείτο κι αυτός ως δοσίλογος και συνεργάτης των Ιταλών κατακτητών……
Και μετά την ανάκριση του Γκαλιάκη, πιο κάτω γράφει συνεχίζοντας την διήγησή του ο Στ. Πατσιαβούρας:
-          Βγήκα από το ανακριτικό δωμάτιο - γραφείο και διέταξα τους τέσσερις να λύσουν τα δεσμά του Γκαλιάκη και να τον ελευθερώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως. Κατόπιν συγκεντρωθήκαμε, εγώ και οι τέσσερις, Β. Ζιάκας, Γ. Ευθυμιάδης, Θ. Πλατσάς και Στ. Φυτιλής, στην αίθουσα του Κοινοτικού Γραφείου. Εγώ κάθισα στο μεγάλο τραπέζι και αυτοί απέναντί μου σε καρέκλες. Έβγαλα από το χαρτοφύλακά μου (τσάντα) το έγγραφο της καταγγελίας εναντίον του Παπαλεξανδρή και του Ν. (Β) Γκαλιάκη και κρατώντας το στα χέρια μου είπα στους τέσσερις: «Φέρτε μου, έστω και έναν από τους δώδεκα πατριώτες που, όπως γραπτά καταγγέλλετε, υπέστησαν τα πάνδεινα από την ιταλική καραμπιναρία, εξ’ αιτίας του Παπαλεξανδρή». Αιφνιδιασμένοι από την διαταγή μου οι τέσσερις κοίταζαν ο ένας τον άλλον, σιωπηλοί, χωρίς να τολμήσει κανένας τους ν’ αρθρώσει έστω και το όνομα ενός από τους παθόντες.»
Κατάλαβα ότι η κατηγορία ήταν ψεύτικη και προμελετημένη. Δεν είχα όμως χρόνο στη διάθεσή μου για να συζητήσω μαζί τους σε έκταση και βάθος την υπόθεση. Γι’ αυτό σηκώθηκα, τους χαιρέτησα και έφυγα για την Αγιά σκεπτόμενος να συντάξω και να υποβάλω στους ανωτέρους μου το πόρισμα το σχετικό με την υπόθεση.
   Φθάνοντας, ανήμερα, στην Αγιά με περίμενε μήνυμα – πρόσκληση από το Π. Γ του ΚΚΕ Αθήνας, το οποίο με καλούσε, προσωπικά, να βρίσκομαι, το συντομότερο, στην Αθήνα για λήψη οδηγιών. Το πρωί της επόμενης ημέρας έφυγα για την Αθήνα, όπου παρέμεινα μια (1) εβδομάδα. Όταν επέστρεψα στην Αγιά με πλησίασε έμπιστος συναγωνιστής και με πληροφόρησε ότι συνέλαβαν τον Παπαλεξανδρή. Ακούγοντας αυτό σκέφτηκα πως θα τον είχαν στείλει σ’ ένα από τα τρία λειτουργούντα δικαστήρια (ανταρτοδικεία). Και επειδή εγώ είχα τοποθετήσει και στους τρεις δρόμους που οδηγούσαν σ’ αυτά δικούς μου, έμπιστους, ανθρώπους που με ενημέρωναν για το ποιος κατηγορούμενος οδηγείτο στο καθένα από τα τρία δικαστήρια, ρώτησα τον καθένα, ξεχωριστά, από τους τρεις εμπίστους μου αν πέρασε από τον ελεγχόμενο από αυτόν δρόμο κάποιος μ’ αυτά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά που ταίριαζαν με τα του Παπαλεξανδρή. Αλλά και από τους τρεις πήρα αρνητική απάντηση. Και τότε κατάλαβα ότι τον Παπαλεξανδρή τον συνέλαβαν οι τέσσερις που προανέφερα με τους ανθρώπους τους, αυθαίρετα και εν αγνοία της κεντρικής ή περιφερειακής εαμικής οργάνωσης και τον σκότωσαν την ίδια ημέρα που τον πήραν».

«Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»
Βάϊος Μπεϊνάς, σελ. 98

   Έγραψα ότι θυμούμαι και δίχως γλαφυρότητα ή συγγραφικές καλέπιες και το τετράδιο το ονομάζω:
«Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»


«Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»
 Βάϊος Μπεϊνάς, σελ. 28

    Φαντασθείτε σε χωριό πάνω από 2000 κατοίκους τι προβλήματα επέφερε η στέρηση του γιατρού. Γυναίκες που πέθαιναν στη γέννα και άλλες αρρώστιες και ο κόσμος αναθεματούσε τους παλιανθρώπους που τους στέρησαν τον γιατρό.
«Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ
 Βάϊος Μπεϊνάς, σελ. 23

   Τα μικρά παιδιά, όπως παιδαγωγούνταν, καθημερινά σχεδόν είχαν τρύπια κεφάλια, όπως λένε σήμερα εκδορές. Θα έβλεπες το γιατρό με οξυζενέ και βαμβάκια στις αυλές των σπιτιών και να επουλώνει τα κεφάλια των παιδιών. Ο πετροπόλεμος ήταν καθημερινό παιχνίδι. Πάντοτε θα ’βλεπες κουτσούς και άλλους με κρεμασμένα χέρια από το λαιμό. Οι μάνες δίχως χρονοτριβή έτρεχαν στον γιατρό, που τον έβρισκαν στα μαγαζιά. Η ελονοσία ήταν και δω, στα ορεινά χωριά, δεν ήταν μόνο στα καμποχώρια και δω οι άνθρωποι εύρισκαν ανακούφιση από την περιποίηση του γιατρού.  Το κινίνο, οι ενέσεις η παρακολούθηση του ασθενούς, ήταν ο γιατρός ντόπιος και ατελώς παρακολουθούσε τους ασθενείς και απολάμβανε μ’ αυτόν τον χειρισμό πλήρη εκτίμηση απ’ όλους τους κατοίκους. Ξέρεις τι είναι να έχεις εφ’ όρου ζωής γιατρό στο χωριό, σαν να είναι σπιτικός, όποια ώρα κι αν του ζητούσαν ήταν παρόν στον ασθενούντα.

«Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»
 Βάϊος Μπεϊνάς, σελ. 98

   Αυτόν τον άνθρωπο λίγοι μόνοι λίγοι τον κατακρεούργησαν. Χάλασαν τον γιατρό του χωριού μας.

   Σκοπό έχει τούτο το χαρτί να αναγράφονται ενέργειες και προσπάθειες του γιατρού που υπηρέτησε το χωριό για πολλά χρόνια κοινοτάρχης. Δίνω ιδιαίτερη προσοχή και ότι γράφω είμαι υπεύθυνος πέρα για πέρα. Να μην εγκωμιάσω δίχως να έχω πλήρη γνώση  για τα επιτεύγματα στη διάρκεια της προεδρίας του Γρηγόρη Παπαλεξανδρή. Μετριάζω αντί να κολακεύω γιατί υπάρχουν και μικρότερα επιτεύγματα που στην καθημερινή ζωή του γιατρού δεν γνωρίζω. Τα έργα που ζουν ως σήμερα και τα ωφελήματα φαίνονται ως σήμερα και χάριν στις επιτυχίες του γιατρού έχει η κοινότητα Μελιβοίας ξέχωρη θέση σ’ όλα τα χωριά του Νομού. Πράγματι αποτελεί εξαίρεση, αυτό το γνωρίζουμε εμείς που ζούμε εδώ στο χωριό τα έργα του χωριού τα βλέπουν οι κάτοικοι και σήμερα και πρέπει οπωσδήποτε να στηθεί προτομή στην παλιά Βρύση ή στην Πλατεία Αγίου Νικολάου και να αναγραφούν τα εμπνευσμένα έργα που πέρασε μισός αιώνας από τότε που ο εμπνευστής γιατρός είχε την διορατικότητα από τότε στο τι θα ωφελούσαν στο μέλλον. Και ωφέλησαν και θα ωφελούν για πάντα.


«Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΓΙΟΥ ΜΑΣ»
 ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΓΙΑΤΡΟΣ
 Β. Μπεϊνάς σελ. 17,18,19,20

     Λόγω της επιστήμης του βρίσκονταν πάντα κοντά στους κατοίκους για παν ενδεχόμενο και δεν ήταν λίγα τα περιστατικά, ήταν καθημερινά. Οι             θέρμες, ελονοσία, τύφος, δυσεντερία, διάφορα τραύματα ειδικά στα μικρά τα παιδιά που οι γονείς δούλευαν καθημερινά στα χωράφια και αυτά έμειναν μόνα τους στο χωριό. Πήγαιναν και τον φώναζαν όπου κι αν ήταν, με θάρρος: «Έλα γιατρέ πάθαμε αυτό κι αυτό» και με το παραμικρό φώναζαν το γιατρό και ο γιατρός με τον οξυζενέ και τις γάζες έτρεχε να περιθάλψει τους παθόντες. Αυτά όλοι τα θυμούνται όσοι ήταν δέκα χρονών ή και μικρότεροι.
  Πολλά χωριά τιμούν ανθρώπους που δεν τους προσέφεραν απολύτως τίποτα και τους έφτιαξαν προτομές στις πλατείες, αναφέρω μερικά τέτοια φαινόμενα και όσα βέβαια είδα ή ξέρω αξίζει τον κόπο να αναφέρω χωριά που τίμησαν κάτι τέτοιους. Στο Νεμπεγλέρ ή Νίκαια έχει σε κεντρικό σημείο προτομή του Νεόφυτου Φαρμακίδη γιατί το ευεργέτημα που τους έκανε ήταν πως γεννήθηκε εκεί, έμαθε τα ελληνικά γράμματα και έγινε τυπογράφος στο νεοσύστατο τυπογραφείο του ελληνικού κράτους στο Ναύπλιο το 1834. Εδώ στον ευεργέτη μας, γιατί οι δικοί μας γραμματιζούμενοι; γιατί δεν έκαναν τίποτε για τον άνθρωπο που τα διέθετε για το σύνολο όλα; πνεύμα και επιστήμη; Γιατί; ερωτώ σαν κάτοικος απλός σε τούτο το χωριό, τι κρίμα γιατί…
    Τον Φιλιπόππουλο σε χωριό των Φαρσάλων τον έκαναν προτομή γιατί ήταν γιατρός σε κάποια χώρα της Αφρικής και έστειλε λίγες παράδες και έκαναν δυο πεζούλια στο χωριό που γεννήθηκε και το θεώρησαν μεγάλη χειρονομία και του έστησαν την προτομή δίχως να αφιερώσει την επιστήμη του στους χωριανούς. Πήγε για πλουτισμό, εκεί στην Αφρική και στα τελευταία του έκανε μια ευεργεσία, κάτι πεζουλάκια, εκεί στο χωριό Χαρά των Φαρσάλων και τούκαναν οι κάτοικοι μεγάλη προτομή με πολλά γράμματα στην πλάκα, εδώ γιατί; Κανένας μα κανένας δεν είχε την περιέργεια, το θάρρος, να κάνουν εις μνήμη του γιατρού μια μικρή προτομή για ανάμνηση στον ανθρωπιστή γιατρό;

ΒΟΥΡΤΟΥΡΑ–ΑΣΜΙΝΗ ΕΛΕΝΗ Σύζ. ΣΤΕΦ. 22-7-2005
Οι Ιταλοί πήραν τους Επιστήμονες
Γεννήθηκα το 1926.
   Τότε που οι Ιταλοί πήραν τον Ευστρατιάδη και τον πήγαν στην Ιταλία, ο γιατρός έφυγε και πήγε στην Παλιουριά και τον ζητούσαν οι Ιταλοί, ήταν και οι Τζιουτζιουλαί εκεί, ο Αντρέας και ο Γιάννης Παπαλεξανδραί  (Ν.Τπαιδιά του Γιώργου Παπαλεξανδρή).  

ΒΟΥΡΤΟΥΡΑ–ΑΣΜΙΝΗ ΕΛΕΝΗ Σύζ. ΣΤΕΦ. 22-7-2005
από Παλιουριά στο σπίτι μας και καλύβα Δαλδά στην Άλχωρα.
   Τότε το κίνημα ήταν εθνικό, ήταν εθνική επανάσταση και αυτός ο καημένος είχε το κατσιούλ’ βαλμένο κι ερχόταν από την Παλιουριά στο σπίτι μας. Έρχονταν ο Καλαθάς και τον έφερνε όλα τα δελτία από πάνω απ’ τους αρχηγούς που ήταν στο βουνό και στην Σελίτσιανη, από τον Παλιούρα, Κέρκυρα. Ο Παλιούρας ήταν γιατρός. Στα έφερνε ο Καλαθάς Γιώργος τα δελτία στο σπίτι μας όπου έμεινε ο γιατρός γιατί φοβόταν να πάει στο σπίτι του. Μόνο τότε με τους Γερμανούς πήγε δυο βραδιές στο σπίτι του και τον πήραν. Εκεί στην Παλιουριά που καθόταν, κατάλαβε ότι δεν τον ήθελαν και έφυγε. Κάτι τον είπαν και δεν μαρτύρησε σε κανέναν και πήγε στην Άλχωρα στον Κλεάνθη Δαλδά, που είχε γυναίκα την θειά μ’ την Γλυκιά. Η μανιάμ’ η Κατερίνη, που ήταν αδερφή του γιατρού την είχε κόρη την Γλυκιά. Η Γλυκειά, ο πατέρας μου Βασίλης και ο Γιώργος ο Γκούλας ήταν αδέρφια.
(Ν.Τ. Μπορεί ο καθένας να ρωτήσει το Γιώργο Καλαθά για τα παραπάνω.)

Ευσταθίου Βασίλης
Γιάγκος Αθανάσιος 5-2-2006  
  
  Βασ. Ευσταθίου: Πρώτα- πρώτα είχαν καλέσει τον γιατρό πάνω στον Άγιο Θωμά, ο Κέρκυρας, ο Μπλάνας και τον είπαν: Φυλάξου να μην σε πάρουν, γιατί έκαναν συλλήψεις αυτούς απ’ την Αγιά και πνίγηκαν. Πράγματι τον κάλεσαν να πάει στην Αγιά και αντί για την Αγιά πήγε στην Παλιουργιά. Και ο γραμματικός δεν πήγε στη Αγιά, έφυγε και αυτός και ανέλαβε πρόεδρος ο Στέφανος Γάλλος.


Γιάγκος Αθανάσιος 5-2-2006

Αθαν Γιάγκος: Ο Γιάννης Ζήσης ήταν πρόεδρος το 44 με τα κινήματα. Είχαν μια συζήτηση στην Αγιά η ολομέλεια  και εκεί σηκώθηκε να μιλήσει και ο Γιάννης Ζήσης και λέει ο Καλιέργης « Πάψτε βρε βρομιάρηδες Αθανατιώτες που πάτε και χέζετε στις αστρέχες» ο Καλλέργης ήταν πολύ καλός και φίλος του γιατρού Παπαλεξανδρή, και ο Γιάννης Γάλλος απ’ τον Καλιέργη πήρε. Τότε έμασαν τους αξιωματικούς και τους έβαλαν σ’ ένα καράβι. Πριν ένας  Ιταλός γιατρός γνωρίζονταν γιατί είχαν δώσει εξετάσεις στο Παρίσι μαζί και τον είπε «ξέρεις που θέλουν να σε πάνε; Στην Ιταλία σήκω και φεύγα», κι έτσι έφυγε.


ΒΟΥΡΤΟΥΡΑ–ΑΣΜΙΝΗ ΕΛΕΝΗ Σύζ. ΣΤΕΦ. 22-7-2005
Να μην ξαναβρεθεί στο χωριό.
   Έφυγαν οι Ιταλοί και ήρθαν οι Γερμανοί. Την ημέρα του Αγίου Θωμά (1943) ήρθε ο Βασίλης της Γιαμπουρούς, της Μπουλουβάνας αδερφός και τον φέρνει ένα σημείωμα. Μόλις το πήρε έτρεμε ολόκληρος, νευριάστηκε πολύ, άρπαξε το μπαστούνι και το καπέλο και έφυγε.
Πού πας Γρηγόρη; Του λέει η γιαγιά μ’.
Άστα τι έπαθα, αν δεν σηκωθώ να φύγω θα με σκοτώσουν.
   Η οργάνωση από δω του έδωσε το χαρτί, να μην ξαναβρεθεί στο χωριό. Ήταν την μέρα του Αγίου Θωμά, ήμουν και εγώ εκεί κουβεντιάζαμε, ήμουν 18 χρονού. Έρχονταν στο χωριό και πάαινε και στην Άλχωρα. Είπαν στο χωριό ότι τον πήραν οι αντάρτες και εξαφανίστηκε για να μην τον ψάχνουν.

ΒΟΥΡΤΟΥΡΑ–ΑΣΜΙΝΗ ΕΛΕΝΗ Σύζ. ΣΤΕΦ. 22-7-2005
τον πήραν από το σπίτι του.
   Μετά που έκαιγαν τα σπίτια ήρθε στο χωριό και έκατσε στο σπίτι του. Την δεύτερη μέρα πήγαν ο Γιάννης με τον Αντρέα Τζιουτζιούλα και τον έδωσαν κρασί και ήπιε. Ήρθαν νύχτα, τον πήραν και τον πήγαν στις καρυές, στην Πατσιούκα, ήταν εκεί ο Γιάννης …….. και τον ανέβαινε καβάλα. Περπάτα κουτσουγούμαρο, έλεγαν. Αφήστε με ρε παιδιά μπορώ να αντέξω τέτοια πράγματα; Σκοτώστε με εδώ μη με τυραγνάτε άλλο. Τον πήραν και τον πήγαν στου Ντιχτάρ στου Τρούμπαρου, στου Ζαχαρού Βασίλη το κτήμα, στη Κουρουμπλιά απ’ το πίσω μέρος. Ο Βασίλης Τσιαούσης ή Ράπτης άκουσε βόγγου, ήταν και αυτός στο κίνημα.

ΡΑΠΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ- Ο ΦΙΛΟΤΙΜΟΣ.
 ΠΗΡΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΕ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ ΚΑΙ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΙΣ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟΥ 1947

 "Θχια  Κατίνα θα σι πω την περιπέτεια του Γιατρού, πως τον σκότωσαν, αλλά δεν θα πεις τίποτα ώσπου να πεθάνω", γιατί ήταν άρρωστος, και όπως, έτσι έγινε, πέθανε ο Βασίλης και μας τα μαρτύρησε η μάνα μου. Με τον Βασίλη, αδερφός του Ρίζου και του Μίλτου ήμασταν ίσια, ίδια ηλικία, πήγε εκεί και άκουσε βόγγο. Βασιλάκη, λέει ο γιατρός, εγώ σ’ έσωσα εσύ δεν θα με σώσεις; Τον είχαν μέσα στην μπάρα ριγμένο. Τον έβγαλε ο Βασίλης έξω από την μπάρα και τον λένε: Σήκω και φεύγα γιατί θα πααίνς εκεί που θα πάει κι αυτός. Έφυγε ο Βασίλης και πήγε στο σπίτι του, πίσω στην πλάτη είχε αίματα και του λέει η μάνα του.
Α, ρε Βασίλ’ τι αίματα είναι αυτά που έχεις στην πλάτη;
Ε, πήρα ένα τραϊ στουν ώμο και γιόμσα, ενώ ήταν απ’ τον γιατρό που πήρε στον ώμο.
   Είπε ο Βασίλης: Ήταν αυτοί κι αυτοί. Ο ένας είχε το θερμόμετρο ο άλλος το ρολόι, άλλος τα ακουστικά, τους είπε όλους. Ο …… πρώτος (Πρωταγωνιστής), ο Στέφανος ο Ζήσης δεν ήταν, το πρωί πήγε, το βράδυ εκείνο δεν ήταν, ο άλλος, ο …….. ………. ήταν, ο Γιώργος Ευθυμιάδης δεν ήταν. Ο Γαγάτσιος και ο Βριάβας, ήταν εκεί που σκότωσαν τον Γιατρό, μετά σκοτώθηκαν.
ΒΟΥΡΤΟΥΡΑ–ΑΣΜΙΝΗ ΕΛΕΝΗ Σύζ. ΣΤΕΦ. 22-7-2005
ΑΝΑΚΡΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ  ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ- Κέρκυρας- Στέφανος Ζήσης
   Πέρασε λίγος καιρός και έστειλαν οι καπεταναί από την Σελίτσιανη τον Κέρκυρα, στου Στέφανου Γάλου το καφενείο για να πάρει ανακρίσεις, για το ποιος ή ποιοι σκότωσαν τον γιατρό. Πρώτα κάλεσαν την κόρη του γιατρού, την Ευρύκλεια, και ύστερα τον πατέρα μου Βασίλη και άλλους. Μετά κάποιοι είπαν στον Κέρκυρα, ή θα σηκωθείς να φύγεις ή θα πας και συ εκεί που πήγε ο γιατρός κι έτσι έφυγε. Ο Στέφανος Ζήσης μετά είπε: «Ότι εκανάμε εκανάμε, τον γιατρό που δεν έπρεπε να τον χαλάσουμε και ήταν ένα πρόσωπο που άξιζε για το χωριό μας και τώρα, ως που ζω, δεν θα σκοτωθεί κανένας από το χωριό μας».



Ευσταθίου Βασίλης
Γιάγκος Αθανάσιος 5-2-2006  

Ευσταθίου Βασ.: Τον γιατρό δεν τον σκότωσε το κόμμα, τον σκότωσαν τα προσωπικά και όταν ήρθε ο Κέρκυρας απ’ την Σελίτσιανη, τον Βασίλη Ζιάκα τον καθαίρεσε απ’ τα αξιώματα που είχε, τον έβαλαν τελευταία τρύπα της φλοέρας.

ΣΚΑΘΑΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (Ιερέας) 21-4-06
  Ο πατέρας μου είναι του 1906 κληρωτός ή 1885 γεννηθείς, η μάνα μου ήταν μικρότερη απ’ τον πατέρα μου (5) πέντε χρόνια (1890). Η γιαγιά μου ήταν Ασμίνη (Ντάμπου) και οι Νταμπαί ήταν πλούσιοι. Η μάνα μου ήταν αδερφή του γιατρού. Αυτός , ο γιατρός, δωρεάν πάαινε παντού. Ακόμα το βιβλίο που είχε και έγραφε τι του χρωστούσανε το θυμάμαι. Μωρέ κανένας δεν μ’ έδωσε  κάτι, έλεγε. Τον χρωστούσαν πολλοί, φτώχια, έφτιαχνε μόνος του κάτι γαλάζια χάπια. Μόνος του τα φτιάχνε ήταν τετραπέρατος.Το βράδυ που τον πήραν οι αντάρτες εγώ κοιμόμουν στο σπίτι του. Ήταν το κορίτσι η Ελένη εκεί, εγώ κοιμόμουν στο σπίτι σε περίπτωση που ο γιατρός πήγαινε κάπου να μη μείνει μόνη της η Ελένη. Ήρθαν οι αντάρτες κατά τις 10 η ώρα, νταν νταν την πόρτα: Έβγα έξω, σε θέλουμε, είπαν και από τότε… Ά, σιγά, να βάλω τα παπούτσια λέει ο γιατρός.  

Γιάγκος Αθανάσιος 5-2-2006  
  
Βασ. Ευσταθίου: Στις 7 Οκτώβρη ήρθαν οι Γερμανοί μετά 20 μέρες πήραν και σκότωσαν τον γιατρό.
Γιάγκος: Πριν τους Γερμανούς ήταν σε μια καλύβα, στην Ανάληψη, τον πήγαμε πράγματα εκεί, εγώ με τον Φώτη Αργύρη. Εκεί  ήταν μαζί με τον γραμματέα, τον Αλέξη Τάκο. Ο γιατρός ήταν στου Μιλτιάδη  Πλατσά την καλύβα στην Ανάληψη, πήγα πράγματα στον Τάκο, που ήμασταν Κουμπαριά.
Στου Τζιουτζιούλα ήταν, στην Παλιουργιά.
Βασ. Ευσταθίου: Εγώ στοιχηματίζω σ’ ότι θες, ότι εφτά του μηνός ήρθαν οι Γερμανοί 07-10-43 έκατσαν καμιά βδομάδα έφυγαν και μετά δεκαπέντε έως είκοσι μέρες τον σκότωσαν. Πήγαν στο σπίτι και φώναξαν ότι τάχα είχαν κάποιον άρρωστο.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ "ΑΝΘΡΩΠΟΥ" ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗ.
ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ- ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ melivoia1. ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΕΜΦΥΛΙΟ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΓΕΝΙΚΑ.



Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 2010 ΣΤΗ ΜΕΛΙΒΟΙΑ

7 ΚΑΙ 8 ΜΑΡΤΗ ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΗ ΜΕΛΙΒΟΙΑ



Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΤΟ 1925 ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΣΙΑΠΑΝΟ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ. Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ




Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΑΔΑΜΟΥΛΗ


ΤΑ ΔΩΡΑ ΚΑΙ Η ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ








Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΕΝΗ ΓΚΑΛΙΑΚΗ



Η ΚΙΚΗ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ









Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΚΟΥΝΤΑΡΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΑΤΣΙΚΑ. ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΙΒΟΙΑΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΛΑΓΙΑΣ.









ΟΙ ΜΑΓΕΙΡΟΙ: ΓΚΟΥΝΤΑΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΑΔΑΜΟΥΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ








ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ melivoia1 ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ- ΕΜΦΥΛΙΟ