ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ ΡΟΔΑΚΙΝΑ ΜΕΛΙΒΟΙΑΣ
Τα ροδάκινα στην περιοχή μας κυριαρχούσαν στην δεκαετία του 1960 και η κατανάλωση γινόταν στην παραλία του Αγιοκάμπου όπου ήταν χιλιάδες οι επισκέπτες που έμειναν σε καλύβες, από πλατάνια και φτέρες, φτιαγμένες από τους ντόπιους, κατά μήκος της παραλίας κοντά στο κύμα. Εκεί όλοι οι Μελιβοιώτες πηγαίναμε τα ροδάκινα αλλά και ότι άλλο είχαμε προς πώληση.
Ο Γιάννης Μπουζούκης με το γιο του Βάϊο στον Αγιόκαμπο τέλος του 1960. Πίσω τους φαίνεται το καφάσι με τα ροδάκινα. Τα καφάσια μεταφέρονταν με τα μουλάρια, φορτωμένα στις δυο πλευρές του ζώου.
...................................................................
Αγιόκαμπος του 1960. Πίσω από τα εκονιζόμενα πρόσωπα που οι περισσότεροι είναι από τη Μελίβοια, φαίνονται οι καλύβες όπου έμειναν οι παραθεριστές, που ερχόταν από τα διάφορα μέρη του νομού μας αλλά και από τα Τρίκαλα και Καρδίτσα.
Στη φωτογραφία: Κελεπούρης Αντώνης, Φόντας Μπάτσικας, Ευάγγελος Μπάτσικας, Βαλάρης Στέφανος, Μπάτσικας Στέφανος, Βούρτουρας Γιάννης.
..........................................................................
Όλες οι περιοχές της Μελιβοίας ήταν γεμάτες από ροδάκινα, που πουλιόταν στον Αγιόκαμπο και Κόκκινο Νερό όπου υπήρχαν αρκετοί επισκέπτες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά και αγόραζαν οι έμποροι από τη Λάρισα.
Έμποροι στην εποχή του ’60 ήταν ο Ρήγας, ο Γιάννης Λαμπρούλης ο Αριστείδης Παπαγιάννης, ο Βαγγέλης Πλατσάς από το χωριό μας και άλλοι.
...........................................................................................
Ο Βαγγέλης Πενίκης με την ξαδέρφη του και τον μικρό του γιο Τάκη πηγαίνοντας ένα καλάθι ροδάκινα "μυρωδάτα" στο Κόκκινο Νερό.
........................................................................
Από την εποχή του ’70 μέχρι και το 1987 όλοι οι Μελιβοιώτες ασχολούνταν με την καλλιέργεια της αχλαδιάς που είχε αρκετό κέρδος ενώ μπορούσε ο κάθε παραγωγός να τα τοποθετήσει και μόνος του στα ψυγεία. Η καλλιέργεια της ροδακινιάς σταμάτησε και κανείς δεν ασχολήθηκε πλέον.
Στην εποχή του ’80 καλλιέργησαν συστηματικά ροδακινιές οι αδερφοί Γιάννη Χαρατσή που ήρθαν από τη Θήβα και οι ίδιοι πωλούσαν την παραγωγή τους σε καταστήματα και εμπόρους ή καταναλωτές. Λίγα χρόνια αργότερα από την εποχή του ΄90 μόνο ο Στέφανος Ευθυμίου καλλιεργεί συστηματικά ροδακινιές και ο ίδιος πουλά το εμπόρευμά του στους καταναλωτές που είναι χιλιάδες χωρίς να μπορεί όλους να τους εφοδιάσει με τα αρωματικά ροδάκινα.
Ο Στέφανος είχε φυτέψει και ένα κτήμα 10 στρεμμάτων με καστανές και ροδακινιές μαζί, με σκοπό να βγάλει τις ροδακινιές όταν γίνουν οι καστανιές επειδή οι ροδακινιές δίνουν καρπό νωρίτερα ενώ οι καστανές μετά από οχτώ χρόνια περίπου. Αφού πήρε αρκετή παραγωγή από τις ροδακινιές και μεγάλωσαν οι καστανιές αποφάσισε να βγάλει τις ροδακινιές αλλά μετά από λίγα χρόνια αρρώστησαν οι καστανές από την μελανίαση και το έλκος και έμεινε το κτήμα χωρίς δέντρα. Αλλά πάλι ο Στέφανος, τώρα μαζί με τους γιους του ασχολείται συστηματικά με την καλλιέργεια της ροδακινιάς.
Η τιμή του αρωματικού ροδάκινου από το 2010 – 2012 είναι από 2,5 έως 3 ευρώ κατά κιλό. Στην ίδια τιμή πουλιούνται και σε μανάβικα της Λάρισας, ροδάκινα παραγωγής Βόλου.
Τα ροδάκινα όπως και κάθε δέντρο για να αποδώσουν καρπούς θέλουν αρκετή δουλειά, δεν γίνονται μόνα τους.
Δεύτερος από δεξιά ο Αριστείδης Παπαγιάννης που για περισσότερα από τριάντα χρόνια βρισκόταν στην περιοχή της Βελίκας και αγόραζε από τους Μελιβοιώτες τις διάφορες παραγωγές τους χωρίς να αφήσει κανέναν ανεξόφλητο. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1978'
............................................................................................
Ένα βίντεο (2012) με τις ροδακινιές του Στέφανου Ευθυμίου
......................................................................................................
